කොළඹ අහසේ එදා වාගේම අදත් සඳ තරු දිලෙනවා
සිහින ඡායා විලස විසිරී හදේ තැන තැන රැ‍ඳෙනවා
මතක සිත්තම අවදි වීලා ඇස‘ග කඳුළක් දිලෙනවා
නුඹ නමින් පිපි මලක් තවමත් දෑස අද්දර පිපෙනවා
සන්ත බස්තියමට වඩා උස නුඹේ දුක් ගිනි දැනෙනවා
ඉවස ගන්නට බැරිම තැනකදි මාත් රහසින් අඬනවා
රැගෙන යන්ට කිසිත් නැති බව උගත් දහමත් කියනවා
ඉතිං ඉවසනු.! ජීවිතය ගෙන දුරක් යන්නට තියෙනවා
විඳින්නට නොව දරන්නට ලැබූ ජීවිතය ගෙන ගිය දුරක්
පාර අමතක නොවී ආපහු ආ ගමන නැහැ කිසි බරක්
පාළුවක් දැනුනොතින් අක්කේ වරෙන් නොහිතා දෙවාරක්
මටත් නැති දොර නුඹට ඇරෙනවා සත්තමයි එහි නැහැ සැකක්
හැට හතක් වයසක් නොවෙයි බං තව ටිකක් ඉන්නට ඇතේ
නුඹට පෙර යන ගමන යන්නට මටත් අවසරයක් ඇතේ
කවුරු කොහොමින් ගියත් අක්කේ අපේ සෙනෙහස තව රැඳේ
රැගෙන යමු අපි යන තැනක පෙම තද කරන් අපෙ යටි හිතේ..
හෙට්ටිගේ ලලිතා මගේ අක්කාට සුබ උපන් දිනයකට ආසිරි පතමි..
අනුරසිරි හෙට්ටිගේ
2017.12.21.
No comments:
Post a Comment