ජාතික රූපවාහිනිය හැර යා හැකිද ඔබට

එකල අප ටීවී එක කීවේ රූපවාහිනී සංස්ථාවට ය. මන්ද අප ටීවී බැලීම ආරම්භ කළේ සහ රටේ ටීවී විකාශය ආරම්භ වූයේ එකවිටම බැවිනි. අයිටීඑන් හෙවත් ස්වාධීන රූපවාහිනිය කලින් ආවත් රටේ ස්ථාවර රූපවාහිනී නාලිකාව හෙවත් ලංකික රූපවාහිනිය වූයේ රූපවාහිනී සංස්ථාවය. එය කොතරම් ප්‍රබල ලෙස ජනතා මනස ආමන්ත්‍රණය කළේ ද කිවහොත් එකල තමන්ගේ රූපවාහිනියේ අංක 1 යටතේ සුසර වන්නේ එයයි. ටීවී නැරඹීම ආරම්භ කරන්නේ එයිනි. ප්‍රවෘත්ති බලන්නේ සහ සිංහල දෙමළ චිත්‍රපට බලන්නෙ එයිනි. එනිසා ම රූපවාහිනි සංස්ථාව යන ව්‍යාවස්ථාපිත නාමය ඉවත ලා ජනතාව විසින් ඊට ‘ජාතික රූපවාහිනිය හෝ ‘ජාතික එක‘ ලෙස යළි නාමකරනය කල අතර එය එවැනි ජනතා ප්‍රසාදයක් ලත් පළමු නාලිකාව විය. මම රූපවාහිනී සේවයට එන්නෙ එය ආරම්භ ව වසර 10 ක් ගතවූ තැනය. එහි කිසිදු වටිනාකමක් නැත. මන්ද රූපවාහිනියට අදාළ වටිනා චරිත එහි ඒ වනවිටත් සිටි බැවිනි.

මේ කතාව රූපවාහිනිය ගැන නොවන නිසා එතෙකින් ඒ ඉතිහාසය නවතා ඒ ඉතිහාසය තුළ කිසිදා අමතක කළ නොහැකි පුද්ගල නාමයක් ගැන කතා කිරීමට කාලය ගොනු කර ගමි. ආරම්භයේ සිට රූපවාහිනියට රටේ කලාවේ පතාක යෝධයින්ගේ සහාය මනාව ලැබුණු අතර සේවක ගහණයක් ලෙසට මෙතුළ ඒකරාශී වූ යෝධයෝද සිටිය හ. ඒ අතර ටයිටස් තොටවත්ත, හෙන්රි ජයසේන. සාලමන් ෆෝන්සේකා, ධම්ම ජාගොඩ, එච්.එම්. ජයවර්ධන ආදිහූ මගේ මතකයට නැගේ. එම යෝධයන්ගේ සෙවණැල්ල යටතේ අනාගත අභියෝගය බාර ගත් ආධුනික පිරිසක් පසුව එක් වූ අතර මා දැන් මේ කතා කරන්නෙ එලෙස ආධුනිකයකු ලෙස ඇතුළත්ව පරමාදර්ශී පතාක යෝධයන්ගේ නාමයන් අතර සිට ගැනිමට වරම් ලත් රූපවාහිනි සේවකයකු පමණක් නොවේ මුළු රට ම දන්නා හඳුනන අයකු ගැන කියන්නට ය. 

ඒ අන් කවුරුවත් නොව අකුල රන්සිරි ලාල් ය.

ටයිටස් තොටවත්තයන් විසින් ඉතා විශිෂ්ට අනන්‍යතාවක් සනිටුහන් කරමින් ඇරඹි රූපවාහිනී හඬ කැවීම් සහ උපසිරැසි ගැන්වීම් කලාව ඔහුගෙන් පසු වසර විස්සක් පමණ ඇද ගෙන ගිය විශිෂ්ටතමයා අතුල ය. ජාතික රූපවාහිනියේ සභාපති හෝ අධ්‍යක්ෂ ජනරාල් කවුද කියා නොදන්නා බාල මහලු තරුණ සැවොම හඳුනන එකම සංස්ථා සේවකයා අතුල ය. ඔහු එතරම් ය චිරප්‍රසිද්ධ චරිතයකි. ඔහු විසින් හඬ කැවූ සහ සජීවකරණය කරන ලද විදෙස් නිර්මාණ ගණනින් ඉතා ඉහළය. එලෙසම දේශීය වශයෙන් කාටුන් කලාවක් නිර්මාණය කිරීමට ඔහු ගත් උත්සාහ අද වනවිට මල්ඵල දරා ඇත. අදටත් ජාතික රූපවාහිනිය සහ ප්‍රේක්ෂකයා අතර පාලම සාදන්නේ ඔහු විසින් මැදිහත්ව නිර්මාණය කරන අදාළ වැඩ සටහන් ඔස්සේ ය. වැඩි දුරටත් නොලියමි. ඔබට ‘චංගුමි‘ සිහි කර ගන්නට පමණක් කියමි. පහළට වැටෙමින් තිබූ ජාතික රූපවාහිනියේ ජනප්‍රසාදිතය රැක දුන්නේ එම විදෙශ් හඬ කැවීම් නාට්‍යය ඔස්සේ ය. කොටින් ම කිවහොත් අතුල යනු ජාතික රූපවාහිනිය ය. ජාතික රූපවාහිනිය යනු අතුල ය යන තරමට මේ නම්දෙක එකිනෙකින් වෙන් කළ නොහැකි තරමි.

එවන් අතුල රන්සිරි ලාලයන් අද දින සිය වසර 33 ක අඛන්ඩ ජාතික රූපවාහිනි සේවය නිම කරමින් සමු ගන්නා දිනයයි. මේ සමු ගැනීම රාජ්‍ය සංස්ථා සේවකයකු ලෙස ඔහුට මෙන්ම සැමටත් අනිවාර්ය ය. එනිසා වයස අවුරුදු 60 දක්වමින් ඔහුට සමු දිමට ජාතික රූපවාහිනිය සූදානම් ය. ඒ සමු ගැනීම අද රජත මැදිරියේ සිදු වනු ඇත. එය වෙනම ම කතාවකි. නමුත් අතුල සහ ලාංකික හඬ කැවීම් සහ සජීවකරණ කලාව එතකින් නිම නොවන්නක් විය යුතු ය. ඔහුගේ සහාය මේ වනවිටත් අවභාවිතව යන එම කලාවට ගෞරවණීය පදනමක් සකස් කිරීම වෙනුවෙන් ලබා ගත යුතුය. ඒ වෙනුවෙන් ජාතික රූපවාහිනිය සතුව ඉතා වැදගත් වගකිමක් ඇති බව පමණක් දැනට ලියමි. එය ඔහුට වැටුප් ගෙවන තනතුරක් පිරිනැමීමකින් එහා ගිය ඇකඩමික පරිසරයක ඔහුගේ නායකත්ව සේවය ලබා ගත හැකි අන්දමේ මැදිහත් විමක් වේ නම් අනාගතය වෙනුවෙන් කරනු ලබන වැදගත් ආයෝජනයක් වනු ඇත.

ඒ පිළිබඳව තමන්ගේ ගරු අවධානය යොමු කිරීමට රූපවාහිනියේ බලධාරීන්හට ආරාධනා කරමින් මේ සටහන නවතමි.

අතුල. මම නුඹට අය්යේ නොකියමි. මන්ද අපාතර මාස දෙකකටත් අඩු වයස් පරතරය මට කියන්නේ මචං කියන්නටය. කාර්යාලයේදී අතුල මහත්තයා කිවත් අපි හැමදාම මචංලා ය. එය හෙටත් එසේම වනු ඇත. ඉතිං මචං.. උඹ සමු අරන් ගිය හැටියෙම මමත් නුඹ පසුපසින් ම එමි. අප බොහෝ අය වෙනුවෙන් මෙහි ස්මාරක ඉදි නොවනු ඇතත් නුඹට එය හිමි ය. ඒ බව පමණක් කියමින් නිරෝගි චිර ජීවනයක් සහිත හෙට දවසක් වෙනුවෙන් නුඹට සුබ පතමි.

ඉතිං, අතුල.. 

අපි කොහේදී හෝ නොවෙයි 

මේ මෙතන, 

අප මුණ ගැහුණ තැන 

ඒ තමා ජීවිතය ජීවත් වන තැන 

හෙටත් හමු වෙමු. 

මතක සිතුවිලි අතර 

මදු බඳුනක පරතරය 

පමණකි ඇත්තේ 

පුරවමු ඒ හිස් තැන 

ඒක නම් හෙට නෙමෙයි මචං 

අද ම.. 

අනුරසිරි හෙට්ටිගේ

2017.12.22.

රූපවාහිනී සංස්ථාවේ සැපයුම් ඒකකයේ සිට.